Hallo Ruud,
Afhankelijk van diverse factoren....
Niks zeggen..?
Deel wel of niet...?
U-bocht...?
Waarom wel/niets..?
Hoi Ruud, het is een lastig en herkenbaar dilemma. Persoonlijk liep ik er tijdens mijn jongerenwerk-loopbaan ook tegenaan. Aan de ene kant wil je je netwerk kunnen helpen met een goed advies en aan de andere kant voel je je ook betrokken bij de jongeren en wil je hen niet laten vallen.
Ik denk dat dit een belangenafweging is en voor mij zou het gepleegde misdrijf (verdenking van) doorslaggevend zijn. Met andere woorden; Is iemand zwaar mishandeld of vermoord, dan zou ik mijn baan op het spel durven zetten. Als het eerder om jongeren "kattenkwaad" gaat, dan zou ik het mogelijk zelf met deze jongeren proberen op te lossen (ook voldoende voorbeelden van hoe jongeren eigen fouten corrigeren).
Uiteraard ook belangrijk hoe je werkgever hierin staat en wat de visie van de organisatie hierop is.
Bedenk hierbij ook dat jouw gegevens op het proces-verbaal komen te staan, als dit breder onder aandacht van de jeugd komt, dan zal het heel lastig worden om je functie nog uit te oefenen. Immers zullen de jongeren je mogelijk niet meer vertrouwen.
Ps. In sommige situaties is anoniem melden ook mogelijk.
Mocht je hierover van gedachten willen wisselen, dan kun je mij altijd bellen/mailen!
Ha Ruud,
de context van je vraag is nog al summier beschreven maar het dilemma is herkenbaar.
Ik heb altijd de volgende volgorde van afwegingen gemaakt in dit soort situaties:
1 - Je eigen veiligheid. Wat betekent het voor je eigen veiligheid als je de namen door geeft?
2 - Voortzetting van je werk. Ben je nog in staat je werk te continueren of wordt je betekenisvolle relatie zo geschaad dat je het contact met de jongeren kwijt raakt (is iets anders dan vertrouwensrelatie!) m.a.w. kan je je werk als jongerenwerker nog voort zetten?
3 - Hoe beoordeel je de situatie vanuit pedagogisch perspectief richting de betrokken jongere(n): jongeren > beschermen" kan ook opgevat worden als goedkeuren van ongewenst gedrag terwijl grenzen stellen aan ongewenst gedrag een belangrijk aspect is van onze pedagogische opdracht.
Deels is dit natuurlijk ook een ethische afweging en daarom ook bij uitstek geschikt voor intervisie of supervisie.
Nogmaals: de context is summier beschreven maar als je een uitgebreidere wilt, neem contact met me op. Kost je alleen de telefoonkosten :-)
Hoi Ruud,
Dit hangt af van de situatie. We hebben eens in de maand Jongeren Op Tafeloverleg met de politie, HALT, Sociaal team en leerplichtambtenaar. In dit overleg worden wel namen van jongeren genoemd, maar uiteraard afhankelijk van de relevantie...
Goedemorgen Ruud,
Dat is een echte dillema wat zijn de gevolgen hiervan m.b.t. je relatie tot de groep.
In principe zeg ik dat politie dit prima zelf kan achterhalen. Als jij op het moment van
aangifte niet bij de groep was vanuit je professie zou ik dit niet zo maar geven. Wat
mij betreft gaat het erom waarom moeten de namen via jou komen en begrijpen zij
jou rol m.b.t. het individueel- en groepswerken als jongerenwerker?
Ik zou de dialoog aangaan met de politie om dit uit te leggen dat je zeker open staat
voor samenwerking. Maar ook een andere rol heb vanuit de opdrachtgever.
Kort samengevat je geeft niet zo maar namen door. Dit hangt wel af van het feit waar
de aangifte uit bestaat.
Met vriendelijke groet,
Gábor Helmer
Hey collega,
Ik heb de reacties ook gelezen en dit blijft inderdaad een terugkerend dilemma in het werk. In mijn eigen afweging neem ik, naast alles wat hier al benoemd is, ook vaak de gevolgen mee van het namen noemen.
Krijgen de jongeren een waarschuwing of lopen ze het risico van een strafblad? Krijg je de mogelijkheid om het vanuit het jongerenwerk op te lossen, door bijvoorbeeld een alternatieve straf te bedenken met de jongeren (samen de schade herstellen/excuses maken/oid)? In dit laatste geval zou je in principe niet eens de namen door hoeven te geven.
Heb je de betrokken jongeren gevraagd wat zij vinden? Je zou jouw dilemma ook aan hun voor kunnen leggen en aangeven dat jij nu in een lastig parket zit. Wat zouden zij jou adviseren?
Succes, ik ben benieuwd welke afweging je uiteindelijk maakt.
Groetjes Diana
Beste Ruud,
Aan de privacy wet wordt veel waarde gehecht. Ik zou graag willen weten wat de aard is van de aangifte, gaat het om bedreiging, gaat het om diefstal, brandstichting mishandeling.
Kijk in alle gevallen zijn er 2 verhalen. Is het een ernstig of strafbaar delict dan ben je wel verplicht je medewerking te verlenen.
Als jongeren werker moet je alles tegen elkaar af wegen en je eigen gezonde verstand gebruiken
Soms geeft een daad wel diverse boodschappen af .
Eerst zou ik het gesprek met de beschuldigde aangaan. De gevolgen van hun daad bespreken, voor hun en benadeelde, hebben ze spijt zien ze het zelf in dat het niet kan dan kun je doorpakken.
En heel goed checken of het klopt wat de politie verbaliseert heeft, ze maken nogal eens fouten in de samenstelling van hun verbaal.
Dan idd keuze maken voor alternatieve oplossing of namen noemen.
Bij het noemen van namen is er de kans dat je hun vertrouwen verliest en ze zich tegen je gaan keren.
Groetjes Mirande,
Ga vooral in gesprek met de jongeren en hun ouders: motiveer hen om zichzelf te melden bij de politie. Dat heeft voordelen voor de jongere: mogelijk strafvermindering, en stuk minder stress thuis. Tevens ligt het aan de leeftijd, waardoor eventuele schade vergoed kan worden door de WA verzekering van ouders.
De vertrouwensband tussen JW en jongere zal versterken. de JW begeleid hem/haar in een dergelijk proces, in het nemen van verantwoordelijkheid.
De verantwoording van het preventieve werk wat het JW doet, en daarmee de investering van een gemeente maakt, kan bij grote schade, in 1x terugverdient worden.
De positie van het JW binnen het netwerk, blijft helder. JW "verlinkt" de jongere niet, maar investeert in de vertrouwensband.
Ik reageer als lid van de clientenraad, niet als ondersteuner. Ik ken niet de Wet en Regelgeving die geld voor informatie doorgeven aan derde dus ook politie. En ik zal niemand oproepen de wet te overtreden. Wat mij het belangrijkste lijkt is dat je het vertrouwen van de jongeren niet verliest. dat is je rol en je functie waar je voor staat als jongerenwerker.
Je bent geen politieagent zonder pistool. Je bent niet hun verlende arm.
Maar.........praat met de agenten, vraag of het zin heeft om anoniem aangifte te kunnen doen.
Soms is een signaal afgeven al voldoende.
Weeg af of de ernst van de overtreding groot genoeg is om uit de vertrouwensrol te stappen.
Soms is het beter de relatie te behouden ten kosten van de overtreding.
Wees je bewust dat niet alleen jouw vertrouwensrol bij die bewuste jongere gevaar loopt, maar jouw hele jongerenwerker zijn in de omgeving waar je werkzaam bent.
Het bericht van aangifte verspreid zich erg snel.
Nogmaals, soms is de overtreding het waard om uit je rol te stappen ookal kan dat betekenen dat je geen voet meer tussen de deur bij jongeren kan zetten.
Overleg met de (wijk)agend hoe te handelen en kijk of hij of zij jouw rol begrijpt met je mee denkt.
Succes met je uitdaging.
Scholing
Contact
